36 سال 10 ماه 20 روز

آخرین جلد را توی قفسه جا دادم و چند قدم عقب رفتم: یک دیوار  ماهی سیاه کوچولو  چاپ اول .هری پاتر چاپ انگلستان. دو قرن سکوت. ترانه های کریس د برگ. بی بال پریدن. شدن میشل اوباما. دفتر خاطرات آنه فرانک. کتابهای کریستین بوبن. تئوری انتخاب. صحیفه سجادیه سورمه ای رنگم. پروتکل های دانشوران صهیون.دیکشنری ترکی استانبولی همه و همه منظم توی قفسه بودند. تمام پول تو جیبی هایی که توی زیرپله های انقلاب خرج کرده بودم. تمام حقوق های اول ماه که شهرکتاب یوسف آباد را آباد کرده بود. تمام گولو آنجا بود...

دیشب بالاخره اتاق کتابخانه از توی آرزوهایم بیرون آمد و چشم هایم را روشن کرد.  و همان وقت .درست همان وقت فهمیدم همه کتابهایم تمام این سالها توی دلم بوده اند و هرکجا که رفته ام، هر حرفی که زده ام، هر فکری که کرده ام از توی همین ها بوده ...

دیشب در 36 سال و 10 ماه و 20 روزگی دوباره بالغ شدم و خدا را شکر کردم که دستم را گرفته و توی دست کسانی گذاشته که جلوی لیست آرزوهایم تیک سبز میزنند. سبز ، رنگ اتاق کتابخانه و رنگ فصلی که در پیش است...

پیش نوشت:  پرسیدی تو اگه میخواستی بری کانادا و چهارتا کتابت میشد ببری چی میبردی؟ جدای اینکه هیچ جوابی ندارم باید بگویم ای به قربان آن لهجه ی سکرآور شیرازی ات...

عشق ،مثل درخت زالزالک است

چمدان سفر می بندم و به این فکر می کنم که حالا ولایت دیگری هم دارم و ریشه های نسلی که از من باقی خواهد ماند در زمینی خواهد دوید که بهارش بهشت و زمستانش مهربان است... حس بسیار خوبی به سرزمین پدری همسرم دارم.

می دانم که احتمالش بسیار کم است اما پاسپورتم را هم بر می دارم. حسینا را چه دیدی؟ شاید صدایمان کرد. هر چه باشد از خانه ی آقا جان تا کربلا 365 کیلومتر بیشتر نیست و آقای جوگندمی هم همیشه با خواسته هایم مهربان است . فقط  اندازه یک سلام و ساعتی  تنفس در هوایش برایم کافی است.پاسپورت را میگذارم جایی دم دستم، عادت ندارم به حسین و حسینا فکرکنم و مایوس باشم.

توضیح عنوان:

با خنده به پیشوازت می آید و بغلت می کند
با گریه بدرقه ات
عشق
مثل درخت زالزالک است
به پرشالت که گیر کند
ول کنت نیست

هه گ ِ هاتی خه نی ده س ده ملت که ی
خه گی خواسی بچی گیری کلت کی
یه عشقه ماله گم ! ک ِ چو گه ر گوج
هه که فت ئه و پ سه که ت مه ر دیه ولت که ی