مثل یک چراغ نفتی با طلق کهنه ، فیتیله بسیار پایین کشیده شده. شعله دیده نمی شود اما بوی نفت نیم سوز و دود غیر قابل اجتناب است

اومدم بنویسم از حال این روزهام. دیدم تمام و کمال توی عنوان گفته ام.نمیدونم چی میشه. اصلا نمیخوام بدونم. من بزدلم. تخیل رو به تحلیل ترجیح داده ام. بطور اغراق آمیزی کتاب های فانتزی نوجوانان میخوانم و دور خودم حصار کشیده ام. خانم عارفی پیغام داد که برای جهیزیه یک دختردبیرستانی که پدرش سرایدار است کمک میکنی؟  دلم میخواست بگویم غلط کرده اند دختر دبیرستانی را شوهر میدهند و گدایی جهیزیه میکنند. بجایش صدقه اول ماه را ریختم به کارتش و گفتم به درک. دل من خیلی چیزها میخواهد که کودک همسری بینشان واقعا ناچیز حساب میشود.

نصف نوشته ام محاوره است و نصف نه. به درک